Bundan 2 ay önce bir iş arkadaşımın tavsiyesi üzerine her akşam 21:30’dan sonra Sirkeci sahilinde kurulan işportacılar pazarına bir akşam ben de kalktım gittim. Evde otururken canım sıkılmıştı, ben de değişik bir şeyler bakmak adına kendimi gecenin bir saatinde yollara atıvermiştim. Gerçekten de aradığım şeyleri burada çok çok ucuza bulabildim. Daha sonrasında akşam pazarına iş arkadaşlarımla birlikte de gitmek üzere sözleştik.
İşte tam da geçtiğimiz hafta Perşembe akşamı bu planı yerine getirmek nasip oldu arkadaşımla… Halbuki Cuma akşamı üzerine konuşulmuş bir programdı ama son dakika kararıyla Perşembe akşamına aldık. Ben takım formaları, arkadaşım da Senegallilerin saat koleksiyonu sevdasıyla kendimizi Sirkeci’de buluverdik, iftara 10 dakika kala hem de… Çoğumuz bilir; Sirkeci, Sultanahmet, Eminönü civarı Ramazan ayı boyunca ayrı bir curcunanın merkezidir. Bizim de amacımız hem akşam serinliğinde pazarı dolaşmak hem de bu curcunanın tadını çıkarabilmekti. Öyle de oldu; iftardan sonra midelerimizin tatlı keyfi için ufak adımlarla, turist kafilelerinin arasına sızarak Sultanahmet’e çıktık. Birkaç senedir gitmiyordum ben de, gayet güzel oldu açıkçası… Daha önce gündüz sıcağında dolaştığım Sultanahmet meydanı, gündüze nazaran daha kalabalık, daha eğlenceli gelmişti bana o akşam… İftardan sonra bizi bir sürprizin beklediğini de eklemek lazım burada; arkadaşımın canı ramazan münasebetiyle güllaç çekerken, benimkiyse fırında sütlaç peşindeydi. Biz de bunları "en güzel nerede yeriz" diye düşündük ve Özsüt’ü aramaya başladık. Yıllarca bu yolları arşınlamış biri olarak hangi dükkan nerededir, nerede daha lezzetli yiyecekler yenir, nereden ucuza mal alınır az çok biliyorum. Ama araya uzun bir ara girince, Özsüt’ün kapanmış olabileceği ihtimalini aklıma getirmemiştim. Biz de çaresiz arkadaşımla kendimizi Mado’ya attık.
Gün içerisinde sıklıkla kullandığım bir tabir vardır : “Kalkın Gidek, Şenay Düdek”… Mado'nun 2. katına daha yeni çıkmıştık ki karşımızda Şenay Düdek’i bulduk birden. Doğal olarak mizah yönü kuvvetli olan arkadaşımla birbirimize bakmaya başladık :) Neyse uzatmayayım lafı, velhasıl-ı kelam, oturduk Sultanahmet manzarası karşısına, tatlılarımızı söyledik, koyu bir sohbete daldık. Çoğunlukla benim yada diğerlerinin dikkatini çekmeyen birçok unsur onun dikkatinden kaçmaz. Ama bana gösterdiği manzara açıkçası hiç kimsenin dikkatinden kaçacak cinsten değildi. Tamam, Sultanahmet kültürel bir merkezdir Ramazan’da, açık insanı vardır, kapalısı vardır, turisti vardır budisti vardır, bu çok doğal... Ama bilenler de bilir; bir yanda Ayasofya, diğer yanda Sultanahmet Camii ile otantik de bir mekandır Sultanahmet... Haliyle belediye, eski Ramazan eğlencelerini canlandırabilmek adına tam da ikisinin ortasına Feshane modeli bir çadır ve sahne kurmuş; fasıl düzenlemiş. Bu gayet güzel, üzerine eleştiri bile yapılacak mevzu yok bence, ancak hemen yanında camide teravih namazı kılınıyor :) açıkçası manzara ilginçti, ilginç olduğu kadar da komik geldi bize. “İndim havuz başına, bir kız çıktı karşıma” nameleri eşliğinde teravih namazını kılan genci - yaşlısı bir cemaat, sanıyorum sadece benim değil birçok insanın garibine giderdi.
Bu manzara eşliğinde tatlılarımızı yedik, kendimizi yeniden yola vurduk; yine ufak adımlarla Sirkeci’ye asıl amacımızı icra etmeye indik. Son birkaç aydır Eminönü esnafının akşam 21:30 sonrası iskele alabanda edasıyla işporta pazarı kurduğunu öğrenmiş olduğumuzu söylemiştim zaten. Biz de pazarın başından başladık Senegalli saatçileri, Siverekli formacıları, Ekvador’lu hediyelik eşya satan göçmenleri dolaşmaya… Benim gözüm formalarda iken, arkadaşım daha çok saat ve hediyelik eşya üzerine odaklandı tabi… Pazarlık yönümün kuvvetli olduğunu söylerim hep, Senegallilerle pazarlık olayına girişmek de o akşam bana düştü elbette :)
Artık saat 23:30 olmuştu ki, "yattığımızda yerimizi severiz bu gece" diyerek pazardan ayrıldık. Ayrılırken söylediğim şey yine şuydu : “Haydin Kalkın Gidek, Şenay Düdek”…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder