Dün... 23 Nisan Milli Egemenlik ve Çocuk Bayramıydı.
Çocukluğumda sabahları erken kalkar, annemin eşliğinde okula gider, törenlere katılırdım. Kağıttan Türk bayraklarımız vardı. Şiirler okuyorduk, bazen anlıyor bazen anlamıyorduk o yaşta, güzeldi. Bando takımlarımız vardı, bazen düzenli bazen düzensiz çalardı, ama güzeldi işte...
Zaman o kadar çabuk geçiyor ki, artık o yaşlardan eser kalmıyor. Sonraları özel kanallar çıktı, e tabi yaşımız da ilerledi. Kazuletler gibi törenlere katılamayacak yaşa geldik :) Her kanalda İstanbul ve Ankara'daki stadyumlarda gerçekleştirilen kutlamalar gösterilirdi, bunları izliyordum artık...
Dün... Hiçbir kanalda kutlamaya dair bir şey izleyemedim. Kanal simgelerinin yanında yada üstünde ufacık bir Türk Bayrağı, Atatürk silüeti... O kadar...
29 Ekim yasaklandı... 19 Mayıs, stadyumlarda üşürüz diye yasaklandı... 30 Ağustos ve 9 Eylül kutlanmıyor bile neredeyse, hatta duyduğuma göre Yunan İşgalinin olmadığını söyleyenler bile varmış. 10 Kasımda saygı duruşunda duranların sayısı gittikçe azalıyor.
Uzun lafın kısası, dün 23 Nisan'dı, Şehit Fethi sokaktan bir grup çocuk ellerinde Atatürk resimleri ve Türk Bayraklarıyla geçti. Çok hoşuma gitti, ama bununla kalması da bir o kadar üzdü beni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder