İnstagram, Pinterest gibi görsele dayalı sosyal medya mecralarında dolandığınızda çok fotoğraflar görüyorsunuzdur deniz kenarında, kumda, dere kenarında kurulmuş çadırları, rakı sofralarını içeren... Her biri ne kadar çekici, ne kadar keyifli görünüyor değil mi? Haklısınız, çünkü kamp yapmayı sevenler için bu tarz yerler çapa noktalardır.
Ancak hesapta olmayan kamp tehlikelerinin, kampı eziyet haline getiren unsurların da farkındalığını yaratmakta yarar görüyorum.
Bana "nerede kamp kuralım" diyen arkadaşlarıma aslında "Nerelerde kamp kurmayın"ı anlatmak daha doğru olur. "Nerelerde kamp kurulmaz, neler yapılmalıdır?" Gelin madde madde hep beraber bir göz atalım:
Öncelikle kamp alanınıza gitmeden önce hava durumuna mutlaka göz atın. Yağmurlu dönemlerde yapılan kamplarda çadırın kurulduğu mekan çok önemlidir. Dere yatakları, su baskını ve taşma tehlikesi barındırdığından size kötü sürprizler hazırlayabilir.
Dere kenarlarının üst kısımlarında baraj bulunuyorsa, yine baraj taşma tehlikesi mevcut olacağından kamp alanının doğru seçilmesi, dereden uzak noktalarda, hatta mümkünse yüksek vadi alanlarında kamp kurulmasını öneririm. Baraj yetkililerinden gerekli bilgilerin alınması da iyi bir tedbir olabilir. (Bu açıdan bakıldığında Elmalı Barajı, Darlık Barajı yakınlarında kurduğum kamplarda DSİ yetkilileriyle görüşerek bilgi almayı atlamamaya çalıştım.)
Çadırı kurmayı planladığınız zeminin nemli ve ıslak olmamasına özen göstermelisiniz. Sabah kalktığınızda, zeminden aldığınız soğukla tüm haftayı kendinize zehir edebilirsiniz. Hastalık, vücut ve karın ağrıları kaçınılmaz olabilir.
Dere kenarları genelde sivrisinek ve böcek barındırmada birebirdir. Bu bakımdan yanınızdaki çanta ve gereçlerin, daha da önemlisi çadırınızın sürekli kapalı kalması sizi büyük bir riskten korur. Yılanı var, çıyanı var, kırk ayağı var.
Kampa gitmeden önce kamp kuracağınız alanın konumunu yakınlarınıza yada yakın arkadaşlarınıza mutlaka bildirin. Kaybolma riski, hastalık ve benzeri durumlar için acil eylem planınızı önceden oluşturun.
Doğayla iç içe olacaksınız. Doğanın sizin dışında başka sahipleri de var. Ben onlara "gerçek ev sahipleri" diyorum. Yaban hayatını rahatsız etmemelisiniz, yoksa onlar sizi rahatsız eder. Çöp atıklarınızı, torbalarınızı sıkı sıkıya bağlayın ve mümkünse çevreyi kirletmeden kamp alanınızın uzağında bulunan noktalara bırakın. Çünkü ev sahipleri sizin değil, yemek artıklarınızın peşindedir.
Soğuk ve sıcak hava durumlarına karşı yanınızda muhakkak yedek kıyafetler bulundurun.
Treking yapmayı seviyorsunuz; Badi Ekrem'in dediği gibi "A,B,C,D,E,F,G,H ve bilimum vitaminleri barındıran bitkiler bulacağım" diye bilmediğiniz otları, özellikle de mantarları yemeyin. Gereksiz kahramanlıklardan uzak durun.
Kampa çıkmadan önce check-list'iniz olsun, gittiğiniz yerde "tüh ben bunu nasıl unuttum" demeyin.
İlk yardım setiniz de yanınızda olsun. Yaban hayatta ne olacağı bilinmez.
Uzun zamandır kamp yapan bir blogger olarak ilk
deneyimlerimi hep marketlerden aldığım 40-50 TL'lik çadırlarla gerçekleştirdim.
Hatta ve hatta ki eşimi bile bu çadırlara emanet ettiğim oldu. Kaldığımız 2 kişilik çadırda sabahın 6'sında kanter içinde uykudan uyandığımız zamanları bilirim. Naylon zaten yakıcıdır ama kalitesiz mal kullanırsanız kendiniz yanarsınız. Ben de buradan yola çıkarak sonraki tecrübelerimi kaliteli bir çadırla yaşama kararı aldım.
Değerli kardeşim Koray ile yaptığımız ilk kamp sonrasında kendisinde gördüğüm ve ilk tecrübemde inanılmaz memnun kaldığım Arphenaz 3 Fresh And Black marka çadırı size anlatmak istedim. Koray bu çadırı kafama vura vura aldırdı bana... Sağolsun minik kardeşim...
Çadırın teknik özelliklerine bakarsak halihazırda 3 kişilik bir çadır olarak lanse edildi piyasaya çıktığından beri... Genel olarak bakıldığında 3 kişinin aynı çadırda kalması kamp ortamında hep bir meşakkattir. Normal şartlarda 3 kişilik bir çadırı hesaplamak için 3 adet uyku matını yanyana koyarsınız, bakarsınız. 60 cm'lik standart bir uyku matından 3'ünü yanyana koymanız durumunda 10 cm'lik boşluk fazladan size kalır gibi görünür. Arphenaz 3 Fresh & Black için "3 kişilik bir çadırdır" dense de bebekli yada çocuklu 3 kişilik bir aile için uygun görünüyor. Benim gibi ortalama 80 kg ve 1,80 boyundaki vatandaşlar için 3 kişinin bu çadırda yanyana yatması oldukça ütopik :):):)
Çadırın ağırlığı 3 kilo civarında... Boyutları ise 1,90cm'e 2 metre.... Yani rahat rahat 2 kişi için sığılacak bir çadır. Bebeğiniz yada 10 yaşa kadar bir çocuğunuz varsa kamp için size uygun. 1,20 cm'lik boyuyla da çevre çadırlarının arasında sivriliyor. Görünümüyse gayet sade ve şık.
Su geçirmezlik testlerini videoda da anlatmaya çalıştım. Ama detaya dökmemi isterseniz şunu söyleyebilirim ki, yoğun yağışta sizi ıslanmaktan ve rutubetten koruyacak bir teknolojiyle üretilmiş. Zira dış tente bu madalyayı fazlasıyla hakediyor.
Rüzgar testi yapmayı da çok istedim. Ancak yeterli donanımım olmadığından, daha önce izlediğim test videolarından aldığım bilgiyi paylaşabilirim. Bu da şunu gösteriyor ki Arphenaz 3, saatte 40km hızla esen bir rüzgara boyun eğmeyecek kadar dirençli bir ürün. Zemine iyi bağlarsanız elbette...
(buraya video gelecek)
Decathlon'un piyasaya sürdüğü en iyi modellerden biri diyebilirim. Yaz sıcaklarında güneşi, kış soğuğundaysa soğuğu sizden uzak tutacak bir yapısı var. Bununla birlikte ışığa karşı da son derece etkin. İçine girdiğinizde kapkaranlık bir mağara veya kovuğa girmiş gibi bir izlenim uyandırıyor.
Fiyatına gelirsek... Kampseverler için bu hep dikkate değer bir husus... Fiyat bakımından piyasada bulabileceğiniz daha ucuz ürünler elbette var, hatta çok çok ucuz çadırlar bulabilirsiniz ama kamp hayatını seviyorsanız, gece ayazından sabah sıcağından şikayet etmek istemiyorsanız 490TL'lik bir rakamı bu çadır için gözden çıkarın diyebilirim çünkü bu fiyata göre ürün sizi epey tatmin edecektir.
Sıcak havalarda
güneşi ve sıcağı kestiğini söylemiştik. Bunun altına imzamı atarım kesinlikle. Daha önceki deneyimlerimde sabah 06:00'da uyanmak zorunda kaldığımı yazının başında iletmiştim. Bu çadırdaysa gerek karanlık, gerekse ısı yalıtımı sizi öğlene dek uykudan alıkoymayacak gibi görünüyor. Çok yoğun
güneş altında "Şen Hamamı" etkisi yaratması da muhtemel. Bu nedenle gölge alanlar biçilmiş kaftan olabilir çadırınızı kurmak için.
Arphenaz 3 Fresh &
Black bir kış çadırı değil tabi ama bu onun kış kamplarında kullanılamayacağı anlamına da gelmez. Tankerle su boşaltsanız çok da farketmeyecek düzeyde bir performans sergileyebiliyorsa şayet bu çadır, kış kampınızı ertelemeyin.
Geçtiğimiz günlerde kamp günlüklerimizden "Sarpdere" mevkiini ve oradaki naçizane izlenimlerimizi paylaşmıştım. O kampı yaklaşık 2 ay önce gerçekleştirdiğimizi söylemeyiyse atladığımı farkettim. Zararı yok, bu haftasonu da Kocaeli/Başiskeleye bağlı Yuvacık Barajı mevkiindeki Serindere Kanyonu'ndaydık.
Aslına bakarsanız böyle durumlarda “neye niyet neye kısmet” derler. Biz ekip olarak Pürenli yaylasına çıkmayı planlamıştık ama geceyi Serindere Kanyonunda sonlandırdık. Bu nasıl oldu peki?
Öncelikle kadromuzda ufak bir genişlemeyle bu kampa başladık. Daha önceki kamp deneyimlerini sözlü paylaşan İbrahim kardeşim, sağolsun bizi Pürenli planımızda yalnız bırakmadı... İyi ki de bırakmamış.
Sabah saat 07:00 itibariyle Ümraniye'den yola çıktık. yaklaşık 2,5 saat sonra Gölyaka'ya, yani Düzce'nin Pürenli'ye yakın ilçelerinden birine vardık. Burada sabah kahvaltısı olarak Ezo gelin ve Mercimek çorbası tercih ettik. Şeref Lokantası deyince mutlaka bir durun ve lezzetlerinden faydalanın derim. Çorbaları harika...
Bu ilçede yarım saatlik bir alışveriş faslından sonra ikinci durak olarak Güzeldere şelalesini belirledik. İbrahim daha önce de buralarda gezdiğinden bize rehberliği kendisi yaptı. Şelale yaklaşık 63 metrelik bir yüksekliğe sahip. Gölyaka belediyesi burada sosyal tesis oluşturmuş durumda. Hatta semender evleri, bungalow tarzı konaklama imkanları mevcut. Tek sıkıntı, belediye tesislerinde rezervasyonla ilgilenen vatandaşların ilgisiz, alakasız, ukalaca takınılmış tavırları... Mevcut takındıkları bu tavırla sizde “tutuyorsan tut, tutmuyorsan beni burada meşgul etme” izlenimi uyandırıyorlar. Bu vatandaşları ayrıca zaten şikayet konusu edeceğimizi dile getirip gezi izlenimime devam edeyim.
Şelaleden çıktıktan sonra vakit kaybetmeden Pürenli’ye çıkıp yerleşik düzenimizi kurmayı planladık. Ancak evdeki hesap çarşıda sizi yarıyolda bırakıyor bu dönemde. Pürenli’ye 5 km kala, tepeden inen bir araç bizi durdurdu. İçindeki çift, “Kampa gidiyorsanız, Jandarma ateş yakma, kamp kurmaya izin vermiyor” şeklinde uyardı. Zaten sarp ve zorlu geçen bu patika yolu bizi yormuşken bir de üzerine gelen bu uyarı motivasyonumuzu iyice kırmışa benziyordu ki....
İBO’DAN YUVACIK HAMLESİ GELDİ....
.... İbrahim, “tamam abi hiç kasmayalım, doğrudan Yuvacık Barajına gidelim. Emin olun hiç pişman olmayacaksınız, üstüne de Pürenli faciasının üstünü örtecek” dedi. Aracı daha da yormadan Güzeldere Şelalesine döndük ve orada öğlen yemeği için mangal başına geçtik. Şeref Lokantasının bizi yönlendirdiği kasabın köftesi muazzamdı. Reklamını yapmak gibi olmasın da, Göl-Mar’dan gönül rahatlığıyla alabilirsiniz. Eti ne kokuyor, ne de mide yakıyor.
ATOS – PORTOS ve ARAMİS SONUNDA KANYON’DA...
1,5 saatlik araç yolculuğundan sonra sonunda Yuvacık’taydık. Daha önce instagram aracılığıyal gördüğüm Karaaslan Camping’in yaklaşık yarım km yukarısında Beşkayalar Camping alanı vardır. Burası dışarıdan bakıldığında çay bahçesi kıvamındadır ancak içeri girip de öte taraflara ilerlediğinizde görürsünüz ki sarp orman, sık ağaçlık ve doğal yeşillikler içinde kamp mekanları mevcuttur. Biz de alanımızı bulduk ve çadırlarımızı buraya kurmaya karar verdik.
Yaklaşık 15 dk içinde tüm ekipmanımız aracın dışındaydı ve çadırlarımız kurulu haldeydi. Manzaramız müthişti, Serindere Kanyonunun hemen dibindeydik. Etrafta kimsecikler yoktu. Zaten bizim de böyle bir ihtiyacımız yoktu. İstanbul’dan kaçışın asıl amacı, üstünüze gelen kalabalığı bertaraf etmektir ki bu tip hobiler kesinlikle biçilmiş kaftandır bunun için.
BİR SEMAVİ DİNLER VARDIR, BİR DE SEMAVER DİNLERİ...
İbrahim, kamp öncesinde çok söylemişti semaver getirmek istediğini... Israrla kendisini çok yormamasını talep etmiştik ama iyi ki de yormuş. Benim gibi çayla arası çok olmayan bir adama bir öğünde 5 bardak çay içirebilmek, yetenektir. Geçmiş deneyimlerinden olsa gerek kendisi Semaver başına geçmişken, Koray da bu esnada odun, çalı-çırpı peşindeydi. Ben de iş bölümünün etraf düzenleme kısmında yeraldım. Masa, sandalye, sofra malzemeleri ve ateş yakılması....Evet, ateş yakılması... Bir önceki yazımda kamp ateş olmadan kamp olmayacağını yazmıştım zira...
MANGAL ATEŞİ MİDENİZE, KAMP ATEŞİ GÖNLÜNÜZE HİTAP EDER...
Kamp ateşi olmazsa olmazım diyerek ben yine cehennem zebanisi gibi mangal ateşine girdim. Bakın karıştırmamak en doğrusudur, mangal ateşiyle kamp ateşi başka işlerdir. Pir Hacı İzzet der ki; “Mangal ateşi midenize, kamp ateşi gönlünüze hitap eder.” İbrahim’in buradaki etkisiyse 2-3 gün öncesinde evde marine ettiği kanatları bu ateşin sevgilisi yapması oldu. Onun tarifini de bir ara İbrahim’den alırız. Radyolu fenerimizden yükselen Türk Sanat Müziği musikileri eşliğinde mangal keyfimiz bize saati unutturdu.
Yemekler de bittikten sonra, ki saatler artık 21:30’u gösteriyordu, benim ikinci görevimin zamanı geldi. Kamp ateşini harlandırmak... Semaver’den gelen çay, kamp ateşinin ısı ve ışığı, arka fonda hafif bir fasıl musikisi ve 3 silahşörler.... Dartanyan yoktu belki ama muhabbet vardı. Kampa 3 kişi gidiyorsanız, sohbetiniz, muhabbetiniz Dartanyan’dır. Mesleki sohbetler, gelecek planları, kendimizi 10 sene sonra nerelerde görüyoruzlar derken biz, etraftan yükselen çıtırtıları unutmuştuk bile...
MİSAFİRLER İŞBAŞINDA.... BELKİ DE EV SAHİPLERİDİR....
Gecenin son saatleri... Artık 01:00 suları... Yatalım artık sabah da güzel bir kahvaltıyla yolumuza bakalım dedik, girdik çadırlara... Benim için de yeni almış olduğum çadırın test vakti geldi böylece. Ancak bu çadırın özelliklerine vs bir başka blog yazımda değineceğim. Sizleri burada sıkmak istemiyorum. Yemek ve sohbet esnasında duyduğumuz çıtırtıların Yaban domuzlarına ait olduğunu zaten biliyorduk da, kendilerini misafir edememiştik. Çünkü aslında onlar değil, misafir olan biziz doğada. Ama insanoğlu işte, her gittiği yeri kabulleniyor, sahipleniyor. Saat 04:00 civarlarında çıtırtılar artık daha da yaklaşınca tedirginlik kapladı. Çadırın penceresinden hafif dışarı baktığımda kamp ateşinin kenarındaki karaltının, masamızın kenarındaki artıklardan faydalanmak isteyen yaban domuzuna ait olduğunu farkettim. Zaten aynı karaltıyı kendi pencerelerinden Koray ve İbrahim de izliyorlarmış. Bir zararları da yok gariplerin, evlerine girdik, evlerinin ortasında ateş yaktık, sohbet ettik. Saldırsalar yeridir ama karınlarını doyurup gittiler.
KAMP MENEMENİ SEVER MİSİN?
Sabah ben biraz erkenciyim. 06:45’ti uyandım, güzel bir doğa yürüyüşünü yarım saatte tamamladıktan sonra sabah serinliğinde kamp sandalyemde ufak bir şekerleme gerçekleştirdim. Saat 08:00’i gösterdiğinde çadırlardan birinden Koray’ın sesi duyuldu. Dedim acaba yine “şişme yatağı mı patladı ama etrafta maden de yok” JJJ 10 dakika içinde ictima alırcasına bütün ekip çadırlarımızın başındaydık yine.
Bizim İbrahim gerçekten donanımlı adam... Sabah kahvaltısını hafif yapalım dedik, önümüze sac ve menemen malzemeelrini döktü. Buyrun kısaca nasıl yaptık onu da sözle anlatmayayım çünkü anlatılmıyor, midede yaşanıyor J
Kahvaltı ve sonrasındaki semaver çayı keyfinden sonra yarım saat içinde toparlanarak İstanbul’a yola koyulduk. Ardımızda, çok güzel geçirilmiş bir günü geride bırakarak. Bu burukluğu anlatmak da zordur. Hani çok sevdiğin bir oyuncağını elinden alırlar. İşte kamp sevdası böyledir. Bizim gibi kampçıların yemini şudur ki; allah bizleri yine güzel, sağlıklı, bol yeşillikli bir doğanın içinde bir araya gelmeyi yeniden nasip etsin. Amiiiiiiinnnn !!!
