Mangal Başı

"Mangal Başı, Keyfin Başlangıç Noktasıdır" derim hep.

Biz Türkler için mangalda ızgara yapmanın keyfi, pişen etin lezzeti bambaşkadır. Kor kömürün, közün kokusu ete sinmelidir ki tadı çıksın. Bir düşünün; mangalda patlıcan, biber, domates gibi sebzeleri bile közlediğimizde müthiş bir tat alır bu gıdalar. 

Halihazırda dönemi de başladı, yaz geldi, mangal yakmak artık farz olacak. Bu bakımdan sizlere ciddi deneyimlerle elde ettiğim mangal yakma tekniklerini kısaca aktaracağım bu yazımda... Peki mangal yakarken bize neler lazım olacak?

- Yerden biraz yüksek ve alttan hava alabilecek orta büyüklükte bir mangal,

- Meşe kömürü dediğimiz odun kömürü, 

- Ateşi kolayca tutuşturabilmek için bir iki dal çıra,

- Kibrit veya çakmak,

- Yeterli miktarda gazete kağıdı,

- İhtiyaca göre ispirto veya reşo yakıtı dediğimiz sıvı tutuşturucu jel de yardımcı olacaktır.

Haydi başlayalım!

Mangalın alttan hava alan kısmının rüzgarı karşıdan almasına dikkat etmeliyiz. Nedeni, mangalımızın kendi kendini yellemesini sağlamak. Ben işi garantiye almak için önceden reşo yakıtına buladığım gazete kağıdını mangalın zeminine koyup çevresine "ufak kızılderili çadırı" şeklinde çıraları döşüyorum. Bu çıraların çevresine de ufak kömür parçalarını yerleştirip kaymalarını önlüyorum. 

Şu andaki görüntüye göre mangalın en altında bir parça gazete kağıdı ve üzerinde çıralar bulunuyor. Başka bir ufak gazete parçasını çakmak yada kibritle tutuşturup hazırlanan bu düzeneği alttan ateşe veriyorum. Zaten reşo yakıtı tutuşmayı hemen sağlıyor ancak bu jel elinizde yoksa alttaki gazete kağıdı hemen tutuşacağından çıraları da kendiliğinden tutuşturacaktır. 

Ateş kendini buldu ancak devamını getirmek mesele. Bunun için önceden tedarik ettiğim ya da çevreden topladığım çalı-çırpıları seri biçimde ateşe bırakıyorum. Ateş tam kapasite performans göstermeye başladıysa kömür parçalarını yavaş yavaş ateşe atarak beslemek çok önemli. Kömürleri koyarken bir eldiven kullanıyorum çünkü mangala et dizerken kapkara ellerle iş yapmak istemem. 

Kömür ile ateşi beslemek özen isteyen bir iştir. Birden yığarsam, havayla irtibatı kesilen ateş çabuk söner. Çok zaman aralığıyla atarsam da aynı etkiyi yaratır ve ateşim kuvvetlenmez. Ateş her zaman altta olmalıdır, kömür ise üstte. Ateş her zaman kömürü besler, bunu unutmayın ve telaşa kapılmayın. Kömürün köz olmamasından korkmayın, çünkü ateşiniz ne kadar kuvvetli olursa, köz olmayacağını düşündüğünüz kömürünüz o kadar çabuk kıpkırmızı hale gelir.

Kömürler dizildikten sonraki meselemiz yellemedir. Alttaki ateşi her yelleyişimizde kömürümüz daha da kırmızılaşacaktır. Yellerken dizilen kömürlerin dağılmamasına dikkat etmeliyiz. En alttaki kömürlerin yavaştan köz olduğunu görürsek artık işin sonuna gelmişiz demektir. 

Baktım ki alttaki kömürler köz oldu ama üsttekilerde siyah ve harlanmamış tarafları var, maşa yardımıyla siyah kısımları alttaki köz kömüre çevirerek üstteki kömürlerin de köz haline gelmesini sağlayabiliyorum. Son zamanlarda kömürü köze dönüştürmek için pratik yöntemler kullandığım oluyor. Ev ortamındaysam saç kurutma makinesi :) çok işimi görüyor. Dışarda yapıyorsam da ispirto veya dediğim gibi reşo yakıtı işimi oldukça kolaylaştırıyor. 

Artık etlerinizi, sebzelerinizi közleyebileceğiniz mangalınız hazır. Mutlu mangallar :)